La Blanquita (Frontino)-Quiparadó-Vásquez-El Puente-El Sireno (Urrao)

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΡΟΣΕΝΕ LENTILS GOURMET
Ιππασία La Blanquita (Frontino) - Ελ Σιρένο (Urrao)
19 Ιουλίου, 20, 21 και 22, 2016

Η ιδέα αυτής της συναρπαστικής διαδρομής 90 χιλιομέτρων με άλογο μέσω του βιογεωγραφικού Chocó. γεννήθηκε από ένα κύκλωμα που με είχε κάνει εκείνη την περιοχή

http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=14328642

Από τη στιγμή που έφτασα στην κοιλάδα Murri ερωτεύτηκα αυτό το κρυφό μέρος και γι 'αυτό αποφάσισα να γυρίσω πίσω για να το διασχίσω. Πριν από την αναθεώρηση αυτής της περιπέτειας, μοιράζομαι μερικά στοιχεία αυτής της εξωτικής κατοικημένης περιοχής για 8 χιλιετίες.

Έξι ώρες μακριά από το δήμο Frontino, υπάρχει Murri. A corregimiento βυθισμένο στο Εθνικό Φυσικό Πάρκο Las Orquídeas ή Caráuta Forest Reserve. Από αυτό το Park Frontino έχει 65%, Urrao 35% και Abriquí 10%.

Ο πλούτος του νερού είναι ανυπολόγιστος. Τα νερά του, κρυσταλλικά και άφθονα, ξεφλουδίζουν από τις λεκάνες των ποταμών Carauta. Deer, Streets, Chaquenodá, Jengamecodá, Penderisco, Murri και πολλά άλλα

Το χρυσό αφθονούν σε όλα τα ρέματα του. Το ορυχείο La Ñame, ένα από τα πιο διάσημα, έχει εργαστεί από αποικιακούς χρόνους. Στα έγκατα της περιοχής υπάρχουν και ορισμένες πλούσιες κοιλότητες χαλκού. Υπάρχει επίσης η αποκαλούμενη "πέτρα ακονίσματος" ή "πέτρινη πέτρα", η οποία διατίθεται μόνο στη Βραζιλία και στα βουνά της Ουράλ.

37 ιθαγενείς κοινότητες και πάνω από 11.700 Emberá Katios κατοικούν στις διαδρομές των Amparradó, Pegadó, Pantanos, Jenaturado, Atausí, Jengamecodá και Curbatá, μεταξύ άλλων.

Όλα αυτά τα υδροφόρα ορυχεία, τα ορυχεία και ο δασικός πλούτος της πανέμορφης κοιλάδας Murri, μοιράζονται οι δήμοι Urrao, Vigía del Fuerte, Murindó, Dabeiba και Frontino

Από γεωγραφική άποψη, πρόκειται για έναν κλάδο της οροσειράς των Άνδεων που κατεβαίνει από την έρημο Frontino (4,080 μλ.) Στις πεδιάδες των ακτών του Ειρηνικού και του Ατλαντικού, μέσα από απότομες πλαγιές και λίγο-πολύ απότομες κοιλάδες, όπως αυτές του ποταμού Murrí και του Río Sucio, και οι δύο παραπόταμοι του Atrato, σπονδυλική στήλη του βιογεωγραφικού Chocó.

Αυτό είναι αναμφισβήτητα μαγικό έδαφος, αλλά, δυστυχώς, η παρατεταμένη γεωγραφική περιθωριοποίηση αυτής της περιοχής έχει συμβάλει τεράστια στην εκτίμησή της ως άγρια, παράλογη, αδημοσίευτη, καθυστερημένη και ανασφαλή περιοχή. Αφού το ταξίδευα, βρήκα το αντίθετο και μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω ένα από τα πιο υπέροχα περιπάτα της ζωής μου

1η ημέρα La Blanquita-Quiparadó. 18χλμ
Η διασταύρωση ξεκίνησε σε μια από τις τρεις κοιλάδες που αποτελούν την εκτεταμένη κοιλάδα Murri: La Blanquita. Οι άλλες δύο κοιλάδες είναι Chontaduro και San Mateo.

Σε ένα προηγούμενο ταξίδι είχα την καλή τύχη να συναντήσω τον Aroldo Benítez, έναν από τους δύο arrieros από το La Blanquita. Με την ευκαιρία αυτή μου είπε για τις διάφορες επιλογές των διασταυρώσεων που υπάρχουν στην περιοχή και συνέστησε εκείνη που πηγαίνει στο Urrao. Μου είπε επίσης ότι για να πάει στο Δήμο Cacique Toné, υπάρχουν 3 μονοπάτια: το ένα για την Carauta-Venados, το άλλο για την Jengamecodá και ένα ακόμη για το Vásquez.

Επέστρεψα, στην εταιρεία του Luis Alberto, να κάνω μερικά από αυτά. Ο Aroldo, φυσικά, θα ήταν ο οδηγός και ο μύτης μας. Το απλό γεγονός της εκτέλεσης μιας δουλειάς που εδώ και χρόνια κινδυνεύει να εξαφανιστεί και που παρατηρείται μόνο σε απομακρυσμένα μέρη του κόσμου, κάνει αυτόν τον άνθρωπο μια ιδιαίτερη ύπαρξη.

Η σωματική του δύναμη, σε συνδυασμό με τη σοφία να χειρίζονται τα μουλάρια και την ικανότητα να ξεπερνούν τα εμπόδια και τα επικίνδυνα μονοπάτια. Προκαλούν αυτούς τους άνδρες από πριν που δεν βλέπουνται πλέον. Χωρίς αμφιβολία, με τον Aroldo, ήμασταν στα καλύτερα χέρια να αναλάβουμε αυτό το ταξίδι.

Πολύ νωρίς περάσαμε από την εκτεταμένη κοιλάδα του La Blanquita, χωριό Frontino. Παίρνουμε έναν ημιτελή δρόμο που πηγαίνει στον ποταμό Cuevas. Περνάμε αρκετές ροές νερού που απαιτούν καλά "κτήνη" για να τα περάσουν. Τραγουδούσαμε κάθε είδους γη και, στη συνέχεια, μπήκαμε σε μια καταπράσινη περιοχή ζούγκλας.

Κατά μήκος ενός μονοπατιού που μερικές φορές στενεύσαμε, ανεβαίναμε πάνω και κάτω στους πρόποδες του βουνού, πάντα συνοδευόμενοι από ποτάμια και ρέματα. Περάσαμε την πλαγιά του Διαβόλου, η οποία, όπως υποδηλώνει το όνομα, είναι τρομακτική. Περάσαμε από γκρεμούς που προκάλεσαν την αδρεναλίνη και συνεχίσαμε να ψάχνουμε χαμηλότερα εδάφη.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είδαμε αρκετές αυτόχθονες γυναίκες ντυμένες με τις περούκες τους (χρώματα και χρώματα) και τα ψυχεδελικά πουκάμισα που τελούσαν τελείως, φέρνοντας στα πίσω καλάθια τους υφαντά φοίνικα γεμάτα προμήθειες. Τα μεγάλα φύλλα tobo, όπως μια ομπρέλα, κάλυπταν τα κεφάλια τους για να προστατευτούν από τη βροχή.

Πήγαμε στο San Mateo μια παλιά πόλη που ιδρύθηκε το 1725, που βρίσκεται στους πρόποδες του ποταμού που φέρει το όνομά του. Εκεί, ο χρυσός είναι ο κινητήρας της οικονομίας. Σε αυτό το σημείο είναι ένα από τα όρια του Parque de las Orquídeas, που πηγαίνει κατά μήκος των λόφων προς Chaquenodá.

Μετά το χαιρετισμό των ντόπιων, συνεχίζουμε. Περάσαμε το Qda El Purgatorio και φτάσαμε σε αυτόχθονα τόπο που ονομάζεται Quiparadó. Δεδομένου ότι είχε βρέξει, τα ποτάμια ήταν πρησμένα και αργότερα έπρεπε να περάσουμε δύο από αυτά. Ο Aroldo πρότεινε να τερματίσει αυτή την πρώτη ημέρα εκεί.

Ο Μπεντέτσε επικοινώνησε με τον καθηγητή του χωριού που μας επέτρεψε πολύ να μείνουμε στο σχολείο. Ο καθηγητής Agustín Banaerubi όχι μόνο μας άφησε να κοιμηθούμε, αλλά και μας δανείστηκε τη σόμπα μας και μας βοήθησε να ετοιμάσουμε το φαγητό. Στο σπίτι του, συνοδευόμενος από τις δύο γυναίκες του, τόσο έγκυες όσο και με 9 παιδιά που έχουν ήδη γεννηθεί, αυτός ο ντόπιος, ντόπιος του Dabeiba, μας ενθουσιάστηκε με τις ιστορίες τους. Μετά από να το ακούσουμε, ξεκινήσαμε να ξεκουραστεί μετά από αυτή την πρώτη μέρα των 18χλμ

2η ημέρα Quiparadó-Vásquez. 30χλμ
Να κοιμηθώ σε μια ιθαγενή κοινότητα που εξακολουθεί να μην μιλάει ισπανικά και να διατηρεί προγονικά έθιμα. Για να μοιραστεί μαζί του ο Προφήτης και η οικογένειά του, περπάτησε τις απλές και πρακτικές κατοικίες του παλιφούς, έκπληκτοι με την απλότητα στην οποία ζουν και θαυμάζονταν με το κολάζ των χρωμάτων των κοστουμιών τους. Ήταν μια δύσκολη εμπειρία να το επαναλάβω.

Quiparadó ιθαγενή κοινότητα, φυλασσόμενο από την πυκνή ζούγκλα και εγκαταστάθηκε στους πρόποδες του ποταμού που φέρει το ίδιο όνομα? Αφήσαμε νωρίς την προοπτική της μεγάλης ημέρας.

Το κάναμε από τη βάση του Parque de las Orquídeas, ένα πάρκο 32.000 εκταρίων που βρίσκεται στη δυτική πλευρά της δυτικής ομώνυμης περιοχής, μια ειρηνική κολομβιανή περιοχή, όπου το νερό και οι βροχοπτώσεις αφθονούν.

Τα ποτάμια Chaquenodá, Jengamecodá, Quiparadó Carauta, Río Calles και Río Venados αποτελούν μέρος του πλούτου του νερού. Στο πάρκο αυτό έχουν αναφερθεί 3.493 είδη ενδημικών φυτών του τόπου. Στην περιοχή υπάρχουν αγροτικές κοινότητες προέλευσης Paisa και αυτοχθόνες κοινότητες: Embera - Katíos και Chaquenodá.

Συνεχίζουμε προς το νησί Qda και Qda Barro ελπίζοντας ότι η τελευταία αυτή δεν καταστάλθηκε από τις έντονες βροχές που είχαν πέσει την προηγούμενη νύχτα. Περάσαμε τα Qdas Sardina, Sanguijuela και Pavarandó για να φτάσουμε στον ποταμό Jencamecodá. Αυτή ήταν μία από τις δύο διαδρομές της ζούγκλας

Φτάσαμε στο αγρόκτημα Jengamecodá. Περαιτέρω συναντήσαμε τον ποταμό που δίνει το όνομά του στο χωριό. Εδώ ξεκίνησε μία από τις δύο οδύσσεια της ημέρας: διασχίζοντας τον ποταμό που ήταν ακόμα καλλιεργούμενος.

Ένας κορμός δέντρου κομμένο στο μισό κάνει μια σχεδία για τους χωρικούς να περάσουν στην άλλη πλευρά. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτή η στοιχειώδης σχεδία στερείται τεχνικού σχεδιασμού, είναι δύσκολο να το χειριστείς, οπότε ο Aroldo δεν τολμούσε να το χειριστεί.

Καθώς δεν μπορούσαμε να παραμείνουμε εκεί, ο μουντιότερος και ο οδηγός μας αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη του με τα μουλάρια του ειδικά επιλεγμένα για να διασχίσουν τα ποτάμια της περιοχής. Σε έναν άψογο ελιγμό πέρασε τα σακίδια, μας συνέβη και πέρασε τα υπόλοιπα ιπποειδή.

Μετά από αυτή τη δραστηριότητα, η οποία χρειάστηκε περισσότερο από μία ώρα και πολλή αδρεναλίνη. τοποθετούμε και πάλι τα μουλάρια για να συνεχίσουμε να πλέουμε το Jengacomedá μέχρι το στόμα του στον ποταμό Penderisco

Σε μόλις 15 λεπτά βρίσκουμε το Penderisco, το οποίο σε αυτό το σημείο της διαδρομής είναι μεγάλο και ρέει προς το στόμα του στον ποταμό Chaquenodá όπου αλλάζει το όνομά του σε αυτό του Río Murri. Αίτηση που προσδιορίζει ολόκληρη την περιοχή.

Ευτυχώς σε αυτό το ποτάμι βρήκαμε έναν νεαρό άντρα με τη σχεδία του που μας βοήθησε να περάσουμε στην άλλη πλευρά, ενώ τα θηρία το κολύμπησαν. Μόλις περάσαμε το Penderisco μπήκαμε ξανά στη δεύτερη δυνατή διαδρομή της διαδρομής που θα μας οδηγήσει στον Alto Murri

Η ζούγκλα εμφανίστηκε και πάλι με βαθιές φλυτζάνες και βάλτους στα οποία οι μουλάδες κολλήθηκαν αρκετές φορές και ήμασταν ακόμα το καλοκαίρι.

Σε ένα σημείο κατά μήκος της διαδρομής, αρχίσαμε να βλέπουμε περισσότερα "πολιτισμένα" χωριά σε εδάφη που καταλαμβάνουν κοινότητες αφρο-απόγονοι που ζουν σε μέρη όπως Paracuchichí και Murri Medio. Η αλλαγή ήταν άμεση, η αρχιτεκτονική των σπιτιών έγινε διαφορετική και τα βοσκοτόπια και οι καλλιέργειες εξαπλώθηκαν σε όλη την περιοχή.

Η ιστορία λέει ότι στις αρχές του XVII αιώνα, οι Ινδοί Chocó, οι ντόπιοι του Quibdó, Lloró και Bebará, έφυγαν από την πίεση των encomendos των ορυχείων. Ανέβασαν τον ποταμό Murri και εγκαταστάθηκαν στις όχθες του. Το ίδιο συνέβη και από αρκετούς ιθαγενείς ηγέτες της Citará, που οδήγησαν στη διασπορά, που χρόνια αργότερα καταγράφηκαν στα «μαροκινά» που δημιουργήθηκαν στη μέση και την ανώτερη λεκάνη του ποταμού Murrí.

Για αυτά τα εδάφη, που κατοικούσαν αρκετούς αιώνες πριν και με μεγάλη ιστορία, συνεχίζουμε να είμαστε υπέρ της Penderisco. Λίγα ακόμη χιλιόμετρα συναντήσαμε το στόμα του ποταμού Mandé. Στρίβουμε δεξιά και αρχίζουμε να ανεβείτε σε αυτό το Ρίο, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα πιο όμορφα στην περιοχή.

Πτώση το απόγευμα περάσαμε από το Vasquez Viejo, το αρχικό αγρόκτημα που χάθηκε λόγω μιας πλημμύρας. και δυο χιλιόμετρα μακριά φτάσαμε στο Vasquez Nuevo.
Δεδομένου ότι ήταν ήδη νύχτα Aroldo επικοινώνησε με τους κατοίκους του πρώτου σπιτιού που βρήκαμε να ζητήσουμε ένα πανδοχείο, να ζητήσουν άδεια για να προετοιμάσουν φαγητό και να απελευθερώσουν τα μουλάρια στο λιβάδι.

Χωρίς δισταγμό, ο Διομήδης άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού του και μας έδωσε όλες τις ανέσεις χωρίς να ζητήσει τίποτα σε αντάλλαγμα. Αυτή η χειρονομία μας εξέπληξε και μας έδειξε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι και κοινότητες στις οποίες η ανθρωπότητα είναι πάνω απ 'όλα.

Εξαντλημένο, μετά από 30 χιλιόμετρα πάνω από τα μουλάρια, ετοιμάζουμε φαγητό και ύπνο στο ευρύχωρο δωμάτιο του Diomedes.

3η ημέρα Vasquez-El Puente. 24χλμ
Αφήσαμε το σπίτι του Διομήδη. Περνάμε αυτή τη γραφική πόλη γεμάτη από πολύχρωμα σπίτια, χτισμένα στους πρόποδες του ποταμού Mandé και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε σε αυτή την γαλήνια και κρυσταλλική ροή του νερού.

Για περισσότερο από δύο ώρες περιηγηθήκαμε στις παραλίες Mandé. Σε ένα σημείο βγήκαμε από το ποτάμι, πήγαμε αριστερά και ξεκινήσαμε μια απότομη ανάβαση από ένα υδρορροή που μας οδήγησε σε πιο εύκρατα κλίματα. Αισθάνθηκα ότι ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω την πλούσια ζούγκλα για να εισέλθω σε περισσότερες χώρες που παρενέβησαν.

Σε ορισμένα σημεία της ανάβασης σταματήσαμε να μελετήσουμε την όμορφη μικρή κοιλάδα που σχηματίζεται κάτω από το Rio Mandé και την αλυσίδα των βουνών της ζούγκλας που την φυλάσσουν. Μαγικό τοπίο

Πάνω ξεκινάμε να βλέπουμε ένα μίγμα ζούγκλας με παρεμβλημένες εκτάσεις και τυπικά σπίτια του πολιτισμού Paisa. Πέρα από μας εκπλήσσονταν με εκατοντάδες παλάμες παρόμοιες με εκείνες του

Ο κερί που έδωσε μια ιδιαίτερη πινελιά στο τοπίο.
Αυτό που άρχισε να αλλάζει τον απολογισμό της εισόδου του πολιτισμού: περισσότερα σπίτια, αποδάσωση, δρόμοι, αποβάθρες, συρματόπλεγμα, ηλεκτρισμός και ένας ημιτελή δρόμος σε τρομερή κατάσταση. Η οδήγηση μέσα από τα λασπωτικά που σχηματίζονται με αυτό τον τρόπο απαιτεί νεύρα από χάλυβα και μουλάρια με σθένος.

Αν και στο Vasquez μας είπαν ότι εκείνη τη μέρα θα φτάσαμε στο La Quiebra ή στη La Clara, εμείς, με αργό ρυθμό, φτάσαμε μόνο σε ένα μέρος γνωστό ως El Puente. Περάσαμε αυτή την κατασκευή του ποταμού Nendó, ανέβηκε λίγο και φτάσαμε σε ένα σπίτι.

Εν όψει της πτώσης του απογεύματος και της έντονης βροχής, επιλέξαμε να ζητήσουμε ένα πανδοχείο. Για άλλη μια φορά, η καλοσύνη δεν περίμενε και χωρίς δισταγμό μας καλωσόρισαν. Εκεί με τη ζέστη της σόμπας και τις ιστορίες αυτής της οικογένειας που χτυπήθηκαν από τις αντιξοότητες της ζωής, ετοιμάσαμε να ετοιμάσουμε δείπνο.

Πήρα από το σακίδιο μια τσάντα "Gourmet Pink Lentils" για να βάλεις στο ατομικό δοχείο. Δεδομένου ότι δεν ήξερα ότι αυτός ο τύπος φακής είναι μαλακός και δεν χρειάζεται να τα βάζετε για να μουλιάσετε, ή να τα βάζετε στην κουζίνα ψησίματος, αυτά είναι ανακλητά. Ακόμα κι έτσι, τους έφαγαμε. Αυτό το επεισόδιο χρησίμευε για να γελάσει το υπόλοιπο της νύχτας και για αυτό το λόγο αυτό το χρονικό παίρνει το όνομα του "Gourmet Pink Lentils".

4η ημέρα El Puente- El Sireno. 18χλμ
Με τεράστιο πρωινό, αποστέλλονται από το σπίτι της Γέφυρας όπου αφήσαμε μια άγρια και γενναία γυναίκα των 40 που, με τα 5 παιδιά της, προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή τους.

Αναλάβαμε την 4η και τελευταία ημέρα του ταξιδιού. Πήραμε και πάλι τον ημιτελές δρόμο που έκανε το ταξίδι πολύ τεχνικό λόγω της παρουσίας βράχου. Βόλταμε για λίγο με κανάλια γεμάτα με νερό. Και στη συνέχεια μπήκαμε σε μια πανοραμική διαδρομή. Αναμφισβήτητα, αυτό ήταν το χειρότερο τμήμα ολόκληρου του ταξιδιού.

Από εκεί και πέρα, επαναλαμβάνουμε με τον ημιτελές δρόμο που όλο και περισσότερο μας έφερε πιο κοντά στον πολιτισμό. Φτάσαμε σε ένα σημείο που ονομάζεται La Sierra όπου ο δρόμος έγινε πολύ πιο εμφανής. Με αυτόν τον τρόπο, καλυμμένο με ολισθηρή άμμο, στήνουμε το υπόλοιπο πρωί.

Παρακάτω, στα αριστερά, ο ποταμός Penderisco ήταν το σημείο αναφοράς μας. Πρόκειται για μια επιβλητική ροή νερού που αποτελεί μια εκτεταμένη λεκάνη στην οποία βρίσκονται οι κοιλάδες των ποταμών Pabón, Urrao και Encarnación, μεταξύ άλλων.

Μπροστά, τα βουνά του Paisas ήταν το τοπίο μας, ενώ επάνω στον ουρανό, τα ελικόπτερα EPM μετέφεραν τους ελαφρούς πόλους που θα έφερναν ηλεκτρική ενέργεια σε αυτή την απομονωμένη γωνία της Αντιόκειας.

Στις 2 μ.μ. φτάσαμε στο El Sireno-Urrao αφού ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία 90 χιλιομέτρων στην πλάτη των μουλαριών που για 4 μέρες μας πήγαν σε απομακρυσμένους χώρους της γεωγραφίας μας.

Εκεί έχουμε μισθώσει δύο ποδήλατα που κατέληξαν να μας φέρνουν στο Urrao, ένα όμορφο δήμο της Νοτιοδυτικής Αντιόκειας. γνωστό ως κρυφό παράδεισο, το μαργαριτάρι του Penderisco και την Antioquia Switzerland. όπου θα πάμε με λεωφορείο πίσω στη Medellin.