Het tekort aan eikels en beukennootjes komt doordat de bomen het afgelopen voorjaar niet of nauwelijks hebben gebloeid. Ook late nachtvorst en rupsen zorgden ervoor dat plaatselijk helemaal geen eikels zijn gevormd.

De situatie geldt voor het hele noordwesten van Europa. ‘Zodra de weinige eikels op zijn - en dat is inmiddels op de meeste plaatsen het geval - gaan de wilde zwijnen een moeilijke tijd tegemoet', schrijft Natuurbericht.

Wilde zwijnen of everzwijnen zijn grotendeels afhankelijk van gras en boomvruchten, zoals eikels en beukennootjes. Hun overleving, aantal en gewicht hangen ervan af, maar ook het tijdstip van de bronst, het aantal jongen, hun zichtbaarheid voor de mens en het aantal aanrijdingen met de dieren.

Als de winter streng zou worden met veel sneeuw, wordt het nog moeilijker voor de beestjes.

In België komen everzwijnen van nature voor in de Ardennen. Maar door uitzetting zijn ze ook talrijk aanwezig in Belgisch Limburg, en zelfs in het Zoniënwoud rond Brussel. Ook leeft er een populatie nabij Zedelgem, rond de Brugse bossen.

In Nederland werd het laatste inheemse everzwijn waargenomen in 1826. Later werden her en der wilde varkens uitgezet in bosgebieden. Nu leven de dieren vooral in Oost-Nederland.

Tijdens de afgelopen twee decennia waren ook 1991, 1994, 1996, 1997, 2003 en 2010 magere jaren voor de everzwijnen.